Değerli meslektaşlarımız, sevgili öğrenciler ve değerli veliler. Yıllar su misali akıp geçiyor. Daha dün elinizle mama yedirdiğimiz çocuklarımız, bir bakıyoruz ev ödevi yapıyor, kütüphaneye gidip araştırma yapıyor veya karneye kırık not getiriyor.
Bu günler de geçiyor, zaman sı gibi akıyor ve biz sürekli bir şeylere yetişmeye çalışıyoruz. Ama şöyle bir düşünürsek, acaba nereye yetişmişiz? Bilmediğimiz bir şeyin peşinden koşmaktan bıkmadık mı?
Mutluluğu bir yarış olarak görmekten, bir hedef olarak görmektense bir yolculuk olarak gören kişiler olmak ümidiyle…
İnsanı insan olarak sevdiğimiz, çocuklarımızı sadece çocuklarımız olduğu için sevdiğimiz bir dönem diliyoruz.